Zaterdag 13 januari: Ik ben weggenomen van mijn broertje en zussen. Zomaar van de een op de andere dag. Twee tweevoeters namen mijn mee, ruim uur heb ik op schoot van een van de tweevoeters gelegen, in iets wat maar bleef bewegen. Ik durfde niet te kijken en deed mijn ogen maar dicht. Geen idee wat er allemaal gebeurt. Na een uur wiebelen, slingeren en hobbelen, durfde ik eindelijk mijn ogen te openen. Ik krijg iets om mijn nek, wordt in de armen van de tweevoeter gedragen en neer gezet in het gras. Ik voel iets van opwinding en mijn staart begint voorzichtig te kwispelen. Er komen allemaal tweevoeters op mijn af, ze lijken wel opgewonden. Ik wordt geaaid, ik hoor gebrabbel en allemaal in dezelfde hoge stem met een blije intonatie. Hier werd ik wel heel vrolijk en opgewonden van.

Mag ik mijn even voorstellen, ik heet Klaus, en ben nu twaalf weken oud.